Υπάρχει μια φωτογραφία - κόλαφος για όλη την «πολιτισμένη» ανθρωπότητα των δυνατών και τον περίφημο «τρόπο ζωής» της, που είναι τόσο πολύτιμος ώστε πρέπει με κάθε τρόπο να διαφυλαχθεί (υψώνοντας τείχη θανάτου για τους αδύναμους, τους κυνηγημένους, τους πεινώντες και διψώντες που την απειλούν), με την φασιστική και συνωμοσιολογική θεωρία της «μεγάλης αντικατάστασης»
Ακόμα και στο πιο βαθύ σκοτάδι του εργασιακού μεσαίωνα, υπάρχουν οι διορισμένοι τεχνοκράτες στο υπουργικό συμβούλιο, υπάρχουν τα τρωκτικά των πολυδαίδαλων διαδρόμων της εξουσίας, υπάρχει ο κάθε Άδωνις για να πουλάνε στους «αγοραστές» του σκοταδιού κλύσματα λιακάδας
Του Κώστα Καναβούρη «Ουγγαρίζουν» ασυστόλως (έτσι, για να θυμηθούμε τον αξέχαστο πρόεδρο της ΕΔΑ Γιάννη Πασαλίδη), πότε ο υπουργός Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος, πότε ο γνωστός Άδωνις, πότε......
Του Κώστα Καναβούρη - Και τώρα, «καλά ξεμπερδέματα». Αυτό που είπε ο Αλέξης Τσίπρας στον Κυριάκο Μητσοτάκη, δεν ισχύει μόνο για το «Μακεδονικό» και τις «ασκήσεις εδάφους» της Ν.Δ. σχετικά με τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Με δανεικά από τις ήδη δύο φορές κεφαλαιοποιημένες τράπεζες με τα λεφτά του «λαουτζίκου» πάει να την βγάλει καθαρή η «ευχαριστώ, ω εταιρεία». Για να μας ελεήσει με τα λεφτά μας. Είναι ή δεν είναι ολίγιστη μια τέτοια πολιτική; Χρειάζεται ή όχι έναν εσμό ολίγιστων για να εφαρμοστεί;
Ο χρήσιμος ηλίθιος πρέπει να είναι ξεδιάντροπος: άρπαγας της δημόσιας γης, φοροφυγάς, να κλωτσάει τον ξένο, να γλείφει τον δυνατό, να θεωρεί τα τζάκια θείο δώρο, να παρακαλάει, να σκύβει, να κλέβει από την τσέπη του
Σαν να πιάστηκαν επ' αυτοφώρω μοιάζουν ο κύριος Μητσοτάκης και η κυρία Γκραμπόφσκι μπροστά στη συγκλονιστική φωτογραφία του Γιάννη Μπεχράκη που του χάρισε το Πούλιτζερ. Εκδρομή στον πόνο των άλλων...
Είναι φτωχοί. Ενοχλούν. Θέλουν να ζήσουν, κάτι που στα αποβράσματα δεν είναι δικαίωμα, τα αποβράσματα δεν ζουν. Επιβιώνουν. Όσο μπορέσουν. Όπως μπορέσουν
Αν κάτι έγινε πολύ γρήγορα φανερό από την κυβέρνηση της Ν.Δ., αυτό δεν είναι ούτε η περίφημη ελάφρυνση της «μεσαίας τάξης», ούτε η ευλαβική τήρηση του συντάγματος και των νόμων...
Επειδή η γλώσσα του σώματος δεν λέει ψέματα, αλλά πάντοτε «τ’ αληθή λέγει», εμένα αυτή η φωτογραφία της υπ. Παιδείας Ν. Καραμέως με τον αρχιεπίσκοπο μού προξενεί τρόμο
Υπάρχει λόγος
Κι εγώ πρέπει να κατανοήσω γιατί έγιναν όλα αυτά. Γιατί γίνονται διαρκώς και η φάρσα γίνεται θρήνος και ο θρήνος αστείο σ’ ένα σπίτι άδειο, που όλο αδειάζει μέσα στους καθρέφτες του. Κι αυτό το άδειασμα μοιάζει να μην έχει τέλος. Πρέπει να το κατανοήσω λοιπόν πριν πάρει και μένα το ορμητικό ρεύμα του άδειου καθρέφτη...
Ώστε έτσι. Έφτασε η μέρα των εκλογών. Σχεδόν τεσσεράμισι χρόνια από την ημέρα που ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις πρώτες εκλογές του 2015. Τεσσεράμισι χρόνια μιας επικίνδυνης εποχής για τον ελληνικό λαό και μιας οδυνηρής διαδικασίας περί την κατάληψη της εξουσίας.
Για τον ελληνικό λαό υπάρχουν οράματα για τη γούνα του. Άχρι καιρού, που λέγανε οι παλιοί. Προς το παρόν εκείνο που (λυσσασμένα) προέχει είναι να βγει πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Αυτό χρειάζεται πακτωλό χρημάτων, τον οποίο αφειδώς ξοδεύει η Ν.Δ. Και γιατί να μην ξοδέψει δηλαδή, σάμπως δικά της είναι;
Ορθώς εξανέστη ο γεν. γραμματέας του υπουργείου Εργασίας Ανδρέας Νεφελούδης με τα λεγόμενα της Φώφης Γεννηματά στο Μενίδι, πριν από λίγες μέρες, όπου ανάμεσα σε άλλα ξεφούρνισε και τη δήλωση «να τελειώνουμε με το αποκρουστικό πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ».
Όσο περνούν οι μέρες και μπαίνουμε για τα καλά στην προεκλογική περίοδο, τόσο γίνεται πιο φανερό το ζοφερό μέλλον που επιφυλάσσει για τους εργαζόμενους η Ν.Δ. Και ότι εκείνο...
Είναι παλιά και δοκιμασμένη πολιτικάντικη συνταγή: ο πολιτικός πρέπει να έχει πάντοτε έτοιμη την απάντηση. Η ερώτηση δεν ενδιαφέρει. Άπειρες φορές σε άπειρες παραλλαγές το έχουμε...
Μια μάχη χάθηκε, μια ακόμη μάχη βρίσκεται σε εξέλιξη, μια επόμενη μάχη μας περιμένει. Συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια κι ας μην βιαστούν πολλοί και διάφοροι να θεωρήσουν την Αριστερά εκ των προτέρων «τελειωμένη»
Του Κώστα Καναβούρη, Ψηφίζουμε. Τέρμα οι δημοσκοπήσεις, τέρμα τα θηριώδη κατασκευάσματα μιας ανύπαρκτης πραγματικότητας. Κανένα fake news δεν μπορεί να μπει ανάμεσα σ’ εμάς και στην κάλπη. Κανένας δημοσκόπος και κανένας επικοινωνιολόγος δεν γίνεται να παρέμβει για να συσκοτίσει τα δεδομένα, να αλλοιώσει την πρόθεση, να εμποδίσει το νεύμα: ψηφίζουμε
Τώρα ξέρεις τι θα γράψεις. Ξεκινάς. Τόσα χρόνια πέρασαν κι ακόμα γράφεις. Γιατί αυτή η έκθεση δεν τελειώνει ποτέ
