Το θαύμα έχει βυθιστεί μεσοπέλαγα στο μεσογειακό καλοκαίρι. Έχει βυθιστεί αύτανδρο μέσα στα φεγγάρια του. Κάτι σωσίβιες ελπίδες επιπλέουν πάνω στον ακύμαντο αμφιβληστροειδή των πνιγμένων παιδιών μαζί με τις πνιγμένες μανάδες τους
Αυτή την πυρκαγιά των συνειδήσεων, αυτή τη χειμαρρώδη χυδαιοσύνη που πλημμυρίζει με θάνατο τη ζωή ποιος θα τη σταματήσει; Ποιος θα σταματήσει τη χρόνια λύμανση του καιρού, την κτητική αντωνυμία...
Του Κώστα Καναβούρη Αν και τώρα, με την τραγωδία στο Μάτι που έπληξε όλη τη χώρα, δεν γίνει κατανοητό, αναρωτιέται κανείς πότε θα γίνει: ότι δηλαδή αυτό που συνέβη δεν ήταν απλώς πυρκαγιά, ήταν...
Του Κώστα Καναβούρη Μόνο απέραντη οδύνη και μόνο απέραντη σιωπή μέχρι να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της τραγωδίας από την τελευταία πυρκαγιά στην σττική γη. Και δεν μπορείς καν να πεις για...
Του Κώστα Καναβούρη Μία και μόνο είδηση, μόνο μερικές λέξεις και αιώνες ολόκληροι οπισθοδρόμησης με μιας, αιώνες ολόκληροι πίσω από τα κεκτημένα του ανθρώπινου πολιτισμού, αιώνες βαρβαρότητας...
Του Κώστα Καναβούρη Σκέφτομαι καμιά φορά ότι το καλοκαίρι δεν είναι τίποτε άλλο παρά η διαχείριση του απέραντου και της αφθονίας. Μια τέχνη υψηλής ποιότητας, πάει να πει υψηλής ανθρωπιάς, που τη...
Η φρίκη μεγάλωσε τόσο πολύ, που ξεπέρασε ακόμα και τον εαυτό της: «Όποιο δρόμο κι αν πάρεις, απάνω της θα περπατήσεις»
«Η ζωή είναι αλλού». Στην ανεργία και στους απολυμένους που δημιούργησαν οι πολιτικές του Κυριάκου και της Ν.Δ. Στο ξύλο που έφαγαν οι «επιζήμιες» καθαρίστριες. Αυτά - και πολλά παρόμοια - συνιστούν περιφρόνηση του ελληνικού λαού και όχι η γενναία επίλυση του «Μακεδονικού»
Δεν μπορεί! Ο άνθρωπος μάλλον βρίσκεται σε σύγχυση αδυνατώντας να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις προς τη δημοκρατία που έχει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Προφανέστατα...
Ο Μητσοτάκης, ο οποίος ανήκει στους ευνοημένους της ατιμώρητης ταξικής κρυψίνοιας του συστήματος, προτείνει την εφιαλτική προοπτική της ιστορικής κρυψίνοιας ώστε το σύστημα να συνεχίσει ολοένα και αγριότερο
Μικροκομματική δημοκρατία δεν υφίσταται. Όπως δεν υφίσταται μικροκομματικός πατριωτισμός. Γιατί τότε καταλήγουμε στον φασιστικό πατριωτισμό. Δηλαδή στη φονική παράκρουση
Το τοπίο είναι περιφραγμένο, ένα κοπάδι κβάντα βόσκει στο ήρεμο μέλλον, γύρω οι σφαίρες πέφτουν σαν το χαλάζι κι εγώ γράφω ένα συμφωνικό έργο, ενδεχομένως για μεγάλη ορχήστρα
Οι 161 θετικές ψήφοι υπέρ της αναδοχής από βουλευτές όλων των κομμάτων αποτελεί μέγα κέρδος για το πολιτικό σύστημα, αφού απελευθερώνει τη σκέψη, ανοίγοντας τον δρόμο επίλυσης σε μια σειρά από κοινωνικά επίδικα που μέχρι τώρα έμεναν στο πεδίο του αόρατου
Πώς να μην γράψεις για τη φωτογραφία μιας ανθρωπότητας που πεθαίνει επειδή είναι τυφλή;
Εκεί κάτω λιτανεύονται ακατάπαυστα οι επιτάφιοι. Περιφέρονται μέσα σε απέραντο θρήνο τα νεκρά μικρά θαύματα των παιδιών. Δεν υπάρχουν καμπάνες για να τιμήσουν το κατευόδιο. Υπάρχουν γεράκια με το δάχτυλο στη σκανδάλη
Μονάχα με τη σιωπή μπορείς να μιλήσεις για τη σφαγή της ωραιότητας. Για τη σφαγή του βλέμματος που χωρίς αυτό ομορφιά δεν υπάρχει. «Επιλέγω να μείνω σιωπηλή» είπε στους ανακριτές η Άχεντ Ταμίμι, γιατί έστω και μία λέξη θα ήταν προσβολή στα παιδάκια της Παλαιστίνης
Γιορτάζουμε σήμερα τον παράξενα απέραντο εαυτό μας. Το άγνωστο μιας υπερβολής ενός «πριν» που ακόμα δεν το έχουμε κατορθώσει. Θα πάρει καιρό μέχρι τότε. Ο καιρός θα γίνει χρόνος. Κι εμείς ο οβολός της γαλήνης. Μετά τη γιορτή. Ένας απόηχος δηλαδή που διευρύνει το σύμπαν
Ποια φρίκη θα μιλήσει με λόγια για το Αφρίν, για τη σφαγή στη Συρία, για τους πνιγμένους λίγο πιο πέρα από τη Λιβύη, στον τάφο που τον τρομάζουν τα Άουσβιτς και τα Κατίν και οι απόηχες Ατακάμες και λέγεται Μεσόγειος;
