O... εθνικοσοσιαλιστής είναι που είναι σωματικά κουρασμένος αφού κουβαλάει μονίμως το βάρος του σε σιδερογροθιές, μαχαίρια, πιστόλια, ρόπαλα, σωλήνες και άλλα αντικείμενα που κρατούν τα χέρια καθαρά, έχεις και τον κάθε Στρατή Μπαλάσκα να τον προσβάλλει και να τον καθυβρίζει. Κρίμα κι άδικο
Εκτός από τα μετρήσιμα στοιχεία που παρουσίασε ο Ανδρέας Ξανθός, ενδεικτικά της απίστευτης ρεμούλας, εκτός από τα κοπιώδη μετρήσιμα στοιχεία της προσπάθειας για την ηθικοποίηση της δημόσιας Υγείας, υπάρχουν (κυρίως αυτά) και τα άυλα. Διότι η αρχέκακος αιτία για την κατάσταση της δημόσιας Υγείας είναι η μέχρι τώρα πολιτική βούληση
Όταν ένα κόμμα που κυβέρνησε αυτόν τον τόπο (με διάφορα ονόματα) επί μισόν αιώνα και αυτοτοποθετείται στο δημοκρατικό τόξο συμπλέει με τη Χ.Α. στην απόρριψη της τροπολογίας για το ΕΑΤ - ΕΣΑ, σημαίνει ότι κάτι σάπιο υπάρχει στον βαθύ πυρήνα της
Ο δικαστικός και εισαγγελικός λειτουργός πρέπει να είναι ελεύθερος στην απονομή της Δικαιοσύνης. Και έτσι πρέπει να είναι, αρκεί να μη διαφεύγει της προσοχής μια «μικρή» λεπτομέρεια: αυτή η ελευθερία ούτε μεταφυσική είναι ούτε υπάρχει εν κενώ και εκτός ιστορικού πλαισίου
Όσο θα θεωρούμε τρομοκρατικό τον φονικό ισλαμικό φονταμενταλισμό, αλλά θα μας αφήνει εν πολλοίς αδιάφορους η πολύ περισσότερο φονική μηχανή του καπιταλιστικού φονταμενταλισμού του αποθηριωμένου κέρδους, τόσο θα θρηνούμε θύματα «κοντινών» νεκρών...
Τίποτε να μην ξεχάσουμε. Και κυρίως να μην ξεχάσουμε ότι ο φασίστας είναι ο χρήσιμος ηλίθιος που κάνει τη βρόμικη δουλειά για να μπορούν οι δολοφόνοι με τα λευκά κολάρα να έχουν ήσυχα, ψυχρά και αποτελεσματικά την εκατομβιαία κερδοφορία τους. Δημιουργώντας παντί τρόπω την κολασμένη επέλαση των φτωχών εναντίον των απελπισμένων. Δηλαδή τη ναζιστική βαρβαρότητα
Αν οι εγκληματίες ζωγράφιζαν τα πρόσωπα των θυμάτων τους πριν διαπράξουν τα εγκλήματά τους, και οι δικαστές τα πρόσωπα των ενόχων πριν τους καταδικάσουν, τότε δε θα ’μεναν πρόσωπα για να ζωγραφίσουν οι δήμιοι
Όταν οκτώ άνθρωποι κατέχουν τον μισό πλούτο του πλανήτη πάει να πει ότι σε μια απίστευτης έκτασης κατάσταση δουλείας κατέχουν την ζωή και τον θάνατο των μισών ανθρώπινων πλασμάτων επί της γης
Όταν αντλείς τα πολιτικά σου επιχειρήματα, περιπίπτοντας διαρκώς στο ίδιο «αμάρτημα», στο «αμάρτημα» δηλαδή να αναμασάς τη φασίζουσα «αλήθεια» όταν αντλείς πολιτικό επιχείρημα από την φαιά ασυδοσία, τότε κάτι σάπιο υπάρχει στον πυρήνα της πολιτικής σου ύπαρξης
Είναι μια ματαιότητα το μέτρημα. Το κάθε μέτρημα. Αυτό νομίζω ότι χάσκει κάτω από τον στίχο του Οδυσσέα Ελύτη. Όταν μετράς, φυλακίζεις. Όταν μετράς, επομένως, λιγοστεύεις την απροσμέτρητη ελευθερία σου, την ελευθερία του όντος μέσα στον όντα χρόνο.
Πίσω από τα ωσσανά και το πήγαινε-έλα των αγγέλων υπήρχε και υπάρχει πολλή φρίκη. Πίσω από την οδοιπορία των μάγων υπάρχει μια άλλη πελώρια οδοιπορία αφανούς ικεσίας των ανθρώπων που έχουν να χάσουν ακόμα περισσότερα κι από τη ζωή τους, γιατί χάνουν διαρκώς και τον ίδιο τους τον θάνατο
Για να φτάσεις στην ουτοπία, χρειάζεται ο τόπος. Διαφορετικά, σε μια κατάσταση απομειωμένου τόπου, όταν δηλαδή υπάρχει και κυριαρχεί το αντεστραμμένο είδωλο του κόσμου, ο ου τόπος μετατρέπεται σε αφετηρία. Και τότε το μόνο όνειρο που απομένει είναι ο εφιάλτης
Ο Φιντέλ «εξήγαγε» υγεία και οι ΗΠΑ «εξήγαγαν» (και εξακολουθούν να εξάγουν) στρατιωτικούς συμβούλους, δικτατορίες και πολέμους. Εξήγαγαν «δημοκρατία» και «ελευθερία» με “σοκ και δέος”. Όπως και άλλες χώρες του υπαρκτού ιμπεριαλισμού και του φρικαρισμένου δυτικού πολιτισμού. Διαλέγεις και παίρνεις
Γνωρίζουμε ότι λέγοντας έθνος εννοούμε τις τάξεις που το αποτελούν. Γνωρίζουμε ότι όπου ακούς «έθνος» έτσι γενικώς και αορίστως μυρίζει ανθρώπινο κρέας.
Φασισμός είναι να κοροϊδεύεις, να οικτίρεις και να εγκληματείς εις βάρος του όποιου Άλλου και να τον εμποδίζεις κυριολεκτικά, αλλά κυριολεκτικά, να ζει. Και βεβαίως είναι καλός αγωγός του φασισμού εκείνος που δεν μιλάει γιατί δεν είναι από τους «άλλους». Εκείνος που δεν είναι μετανάστης, εκείνος που το παιδί του δεν πνίγηκε στο Αιγαίο, εκείνος που δεν τον απέλυσαν, εκείνος που δεν είναι μουσουλμάνος, εκείνος, εκείνος...
Η διαπάλη του Νίκου Φίλη με τον Ιερώνυμο δεν έγινε στο πεδίο των ιδεολογημάτων, των ιστορήσεων, των πολύκλαυστων θεωρησιακών επιβιωμάτων. Η διαπάλη έγινε στο ξεκάθαρο και περίβλεπτο τοπίο των ταξικών συγκρούσεων
Όταν η αντιπολίτευση δεν αντιπαρατίθεται αλλά υπονομεύει, κάτι βαθύτατα σάπιο υπάρχει στο πολίτευμα που ονομάζεται Δημοκρατία. Κάτι «Μπλε βαθύ σχεδόν μαύρο»
Η Δημοκρατία είναι πολίτευμα καθημερινού αγώνα και καθημερινής αγωνίας, ιδιαίτερα σε μια ταξική κοινωνία όπου τα πάντα διακυβεύονται, με τις ταξικές νίκες και ήττες να διαδέχονται ακατάπαυστα, ασύντακτα και απρόβλεπτα οι μεν τις δε
