Έχε τον νου σου στο παιδί

Άχεντ Ταμίμι, σ’ ευχαριστώ

Μονάχα με τη σιωπή μπορείς να μιλήσεις για τη σφαγή της ωραιότητας. Για τη σφαγή του βλέμματος που χωρίς αυτό ομορφιά δεν υπάρχει. «Επιλέγω να μείνω σιωπηλή» είπε στους ανακριτές η Άχεντ Ταμίμι, γιατί έστω και μία λέξη θα ήταν προσβολή στα παιδάκια της Παλαιστίνης

Αναστάσιμα...

Γιορτάζουμε σήμερα τον παράξενα απέραντο εαυτό μας. Το άγνωστο μιας υπερβολής ενός «πριν» που ακόμα δεν το έχουμε κατορθώσει. Θα πάρει καιρό μέχρι τότε. Ο καιρός θα γίνει χρόνος. Κι εμείς ο οβολός της γαλήνης. Μετά τη γιορτή. Ένας απόηχος δηλαδή που διευρύνει το σύμπαν

«Μέρες Επιταφίου»

Ποια φρίκη θα μιλήσει με λόγια για το Αφρίν, για τη σφαγή στη Συρία, για τους πνιγμένους λίγο πιο πέρα από τη Λιβύη, στον τάφο που τον τρομάζουν τα Άουσβιτς και τα Κατίν και οι απόηχες Ατακάμες και λέγεται Μεσόγειος;

Μια μέρα σαν κι αυτή

Σε μια τέτοια επέτειο όπως η τωρινή, 197 ολόκληρα χρόνια μετά τον επαναστατικό ξεσηκωμό του 1821, να ξανακοιτάξουμε ή μάλλον να κοιτάξουμε επιτέλους με άλλο μάτι τι σημαίνει πατριωτισμός

"Στους ποιητές άδοξοι που 'ναι"

Η ποίηση, η ύψιστη απόδειξη πως ο άνθρωπος στον πυρήνα του είναι παρηγορητικό ον και πως στο τέλος η θηριωδία ηττάται

«Κουλτούρα μίσους»...

Είναι δικαίωμα αναφαίρετο να θέλουν να επιστρέψουν στα κυβερνητικά έδρανα. Αλλά πώς; Κολακεύοντας ό,τι πιο άθλιο και βάρβαρο υπάρχει απ’ το ρατσιστικό και ναζιστικό περιθώριο της χώρας

Σφύριγμα φιδιού

Στο σκάνδαλο της Novartis το σφύριγμα της αδιαφορίας περί τις πολιτικές ευθύνες γίνεται εκκωφαντικό και καλύπτει ακόμα και το άκρως απειλητικό τρίξιμο από το αυγό του φιδιού που σπάζει

Μόνο τραυλίζοντας

Ευθύνη, ύψιστη ευθύνη όλων όσοι εμπλέκονται με κάθε τρόπο, με πρώτους από όλους τους μετέχοντες των τριών συντεταγμένων εξουσιών, είναι τα πράγματα να εξελιχθούν «έτσι», δηλαδή προς όφελος του λαού και του τόπου, και όχι «αλλιώς». Γιατί το «αλλιώς», εδώ που φτάσαμε, ύστερα από τόση αρπαγή, θα είναι καταστροφικό

Ο Πολ Πόρτερ και το μεγάλο φαρμακοπότι

«Η κλίκα των τραπεζιτών είναι αποφασισμένη πάνω απ’ όλα να προστατεύσει τα οικονομικά της προνόμια όποιο κι αν είναι το κόστος, σε ό,τι αφορά την οικονομική υγεία της χώρας. Τα μέλη της θέλουν να διατηρηθεί ένα φορολογικό σύστημα που είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους»

Βαριά ευθύνη κάθαρσης

Θα πρέπει όλοι, μα όλοι, να επωμισθούμε τις ευθύνες που αναλογούν στον καθένα, ώστε το σκάνδαλο της Novartis να γίνει ο καταλύτης που θα αλλάξει την ιστορία του τόπου. Το καθήκον είναι βαρύ. Ας ελπίσουμε ότι οι τρεις συντεταγμένες εξουσίες θα το σηκώσουν. Αν όχι, το βάρος θα μας πλακώσει όλους

Εθνικό είναι το αληθές;

Η Ν.Δ. μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα «νομίζει ότι το χθες δεν υπήρξε ποτέ». Και τρέχει πίσω από το άρμα του Σαμαρά, του Άδωνι, του Βορίδη και των ομοίων τους, ξεχνώντας ακόμα και το δικό της, το κατάδικό της «χθες»

Σιγά... ο πρόεδρος ακούει

Πνευστιών έτρεξε, άρον άρον μόλις είδε το πληθυσμιακό μέγεθος της πολιτικά, μορφωτικά, ηθικά και αισθητικά πρωτόγονης «ευαισθησίας». Μια «ευαισθησία» ωστόσο αρκετά δυνατή, που καλά θα κάνουμε να την ακούσουμε όλοι. Γιατί δείχνει ότι η οπισθοδρόμηση και ο πρωτογονισμός έχουν ισχυρά ερείσματα στην ελληνική κοινωνία...

Ζοφερή απόφαση - συμβολική καρατόμηση

Μια ζοφερή δικαστική απόφαση που δείχνει ότι η δημοκρατία είναι ένα πολίτευμα παραιτημένο. Ένα πολίτευμα το οποίο, όσο η δικαστική εξουσία θα μεταλλάσσει την απαραίτητη ανεξαρτησία της σε ασύδοτη συστημική εξυπηρέτηση, θα βρίσκεται εν κινδύνω

Η Άχμεντ Ταμίμι και ο νόμος

Βρισκόμαστε για μια ακόμα φορά στο ίδιο έργο θεατές: στον ανασκολοπισμό της πραγματικότητας, στο αναποδογύρισμα της κοινής λογικής, στο κανιβαλικό κατασπάραγμα της αθωότητας με σκοπό την επιβολή της ισχύος αδιαφορώντας για τις συνέπειες

Για πάντα

Δεν υπάρχει ζωντανός χωρίς ερειπωμένο εντός. Γιατί το ερείπιο, το μέσα ερείπιο, είναι το εγγύτερο σημείο προς το μηδέν και το άπειρο. Αυτό είναι το αληθινό «για πάντα»

Μήπως είναι αυτοδικία;

Στη δημοκρατία, η Δικαιοσύνη δεν θρησκειοποιείται ως «ιερό» χάρισμα, η Δικαιοσύνη είναι το νεύμα της καθημερινής αγωνίας για ελευθερία και παρηγορία ισότητας όλων. Ό,τι εκφεύγει είναι συστημική βεντέτα. Δηλαδή αυτοδικία

Σκαιά επίθεση

Η συμπεριφορά «εγώ και μόνο εγώ ξέρω τι κάνω κι εσύ σκάσε» δεν ισχύει. Διότι ουδείς είναι βωβός, κωφός ή τυφλός. Βλέπει, ακούει και κρίνει. Αλίμονο αν δεν το κάνει. Γιατί τότε ανοίγει ο δρόμος για εκτροπές και χούντες

Μέτρον άριστον;

Σήμερα ουδεμία σημασία έχει το τι λες. Σημασία έχει πόσα likes παίρνουν αυτά που λες. Και έτσι, όσο πιο γνωστός είσαι, τόσο πιο πολλά likes μαζεύεις, άρα τόσο πιο πολύ αξίζεις...

Η συγκλονιστική δυνατότητα του νομοθετείν

Είναι πρωτόγνωρη και συγκλονιστική η δυνατότητα του νομοθετείν «με πιστότητα απέναντι στους αδικημένους, τους καταπιεσμένους, τους μονίμως ηττημένους»