Ο επιλεγμένος κατάλογος δεν υπάρχει πλέον.
  1. H Αυγή
    2. ›
  2. Καζαντζάκη Λήδα
Καζαντζάκη Λήδα

Για την αυτονομία της δημιουργικής έκφρασης

«Η τέχνη είναι αυτόνομη και κοινωνικά πλασμένη», γράφει ο Τέοντορ Αντόρνο στην «Αισθητική Θεωρία» του. Θέλοντας να τονίσει τον διττό χαρακτήρα της. Που δηλώνεται ανάμεσα στην αμφισημία της υποκειμενικής έκφρασης και της επιρροής της από τις εκάστοτε συνθήκες και το περιβάλλον μέσα στο οποίο εκτυλίσσεται η καλλιτεχνική πράξη

Η δημιουργικότητα ως επίφαση της ζωής

Κάποιοι αντιστάθηκαν στην κυριαρχία του φόβου του θανάτου που προσπάθησαν να επιβάλουν οι κυβερνώντες ανακοινώνοντας μέσω των εκπροσώπων τους, «με θρησκευτική ευλάβεια», καθημερινά, στις 6 μ.μ., τον αριθμό «των πεσόντων» στη μάχη εναντίον του κορωνοϊού

Αποκομμένοι από τις ρίζες μας

Ζούμε αποκομμένοι από τις ρίζες μας. Εκείνες που μας συνδέουν με το φυσικό μας περιβάλλον. Και καταστρέφουν χωρίς συνέπειες οι διαχειριστές του μεγάλου κεφαλαίου και της ζωής μας με βοηθούς κάποια ανθρωπάρια της πολιτικής

Για την εργαλειοποίηση της πανδημίας

Χρησιμοποιούν την πανδημία ως εργαλείο τους για να περιορίσουν τον ζωτικό μας χώρο. Ανοιγοκλείνουν την πρόσβασή μας στις πλατείες και τις κεντρικές αρτηρίες των πόλεων ή τις παραλίες μας σαν τα στόρια μαγαζιών που θεωρούν πως είναι νόμιμοι ιδιοκτήτες τους με πράξεις αντιφατικές

«Ομόνοια όπως παλιά» στην εποχή του κορωνοϊού

Η πλατεία της Ομόνοιας μεταπλάστηκε εν μέσω κορωνοϊού σε ένα κακέκτυπο της «Ομόνοιας όπως παλιά», με πίδακες που φτάνουν τα 20 μέτρα, υπερβαίνουν τον χώρο όπου εκτινάσσονται, αναδίνουν ως εντυπωσιακό πυροτέχνημα, ένα πολύχρωμο εποικοδόμημα, σμιλεμένο με τις ιδεοληψίες των θεωρούντων εαυτούς νόμιμους επιγόνους μιας διηνεκούς εξουσίας στον δημόσιο χώρο, τη «βλαπτική έπαρσή» τους

Για το «πορτρέτο του καλλιτέχνη»

Στην αγοραία αισθητική που προσπαθούν να καθιερώσουν σήμερα οι τυχάρπαστοι διαχειριστές τού είναι μας για να αλλοιώσουν οριστικά το σύγχρονο «πορτρέτο του καλλιτέχνη» είναι αναγκαίο να ορθώσουμε το ανάστημά μας υπερασπιζόμενοι τους καλλιτέχνες και τη ζωή μας

Σκηνές ενός αόρατου πολέμου

Οι σκηνές είναι τρομακτικές. Τις βιώνουμε καθημερινά. Άδειες πλατείες και δρόμοι που θυμίζουν τις μη πραγματικές, μεταφυσικές νεοκλασικές με τις πολλαπλές προοπτικές συνθέσεις των ελεύθερων χώρων του Τζόρτζιο ντε Κίρικο. Όπου οι άνθρωποι προβάλλονται ως σκιές του εαυτού τους.

Ο κορωνοϊός και η προτελευταία έκθεση που επισκέφθηκα

Εντυπη εκδοση

Συνέβη την προηγούμενη Πέμπτη. Λίγο προτού αυτός ο «φιλελεύθερος ζουρλομανδύας», όπως τον αποκάλεσε χαρακτηριστικά ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙZΑ και αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Δημήτρης Παπαδημούλης, αποκαλυφθεί μέσα στο θέατρο του παραλόγου που όλοι βιώνουμε στην «ενωμένη Ευρώπη», που μόνο ενωμένη και μόνο αλληλέγγυα δεν είναι

Ο γενέθλιος τόπος ως σήμα κατατεθέν

Ο γενέθλιος τόπος καθορίζει τις εικόνες που μας συγκροτούν. Που αναδύονται άθελά μας από το ασυνείδητο και κατατίθενται, μερικές φορές, ηθελημένα στο συνειδητό ως σήματα που οριοθετούν το διάβα μας στη ζωή. Γιατί έτσι μόνο μπορούμε να (ανα)συνθέσουμε την προσωπική και τη συλλογική ιστορία μας, να χτίσουμε το παρόν μας μέσα από το παρελθόν.

Τα άνθη του κακού σήμερα

«Τα άνθη του κακού» ήταν η πέτρα του σκανδάλου. Που έριξε ο ποιητής Σαρλ Μπωντλαίρ στα μέσα του 19ου αιώνα στη νεοσύστατη κοινωνία των κυρίαρχων της Γαλλικής Επανάστασης, νεόπλουτων αστών....