Της Λήδας Καζαντζάκη Η Νύχτα φοβίζει και σαγηνεύει. Αποτελεί από την αρχαιότητα μια θεότητα αμφίσημη, ταυτισμένη με την αρχή του κόσμου, της Γαίας, του Χάους, του Ταρτάρου και του Έρωτα, αδελφή και...
Η ανάμνηση είναι η κινητήρια δύναμη με την οποία ο άνθρωπος γνωρίζει τον εαυτό του και τους άλλους, την προσωπική και τη συλλογική του ιστορία, ανακαλώντας στη μνήμη παραστάσεις...
Η αυτονόμηση της φόρμας ήταν το έναυσμα για την πλήρη απελευθέρωση των καλλιτεχνών από την αναπαραστατική τέχνη, το πλάσιμο μιας γλώσσας που θα ένωνε την αρχιτεκτονική και, το ντιζάιν και αρκετά...
Ο Παράδεισος είναι ένας τόπος νοερός. Ένας «κλειστός» από όλες τις έγνοιες «κήπος», φτιαγμένος σύμφωνα με τις μύχιες και διαχρονικές επιθυμίες του ανθρώπου. Είναι ο θαυμαστός κήπος του βασιλέα...
Το σώμα εκφράζει την ψυχή μας. Με τις χειρονομίες, τις κινήσεις μας, ακόμα και με τις ασθένειες που μας προσβάλλουν, φέρνουμε στην επιφάνεια τα συναισθήματα που μας κατακλύζουν συνειδητά ή...
Η ζωγραφική του τοπίου ελευθερώνει. Αποδεσμεύει σταδιακά από τον 17ο αιώνα τους καλλιτέχνες από τις ανθρώπινες μορφές και αργότερα, από τον 19ο αι. και μετά, από την πιστή αναπαράσταση, μίμηση,...
Της Λήδας Καζαντζάκη Ο χάρτης εικονίζει τον κόσμο. Όπως προσπαθεί ο άνθρωπος να τον δει για να τον κατανοήσει αλλά και να τον κατακτήσει. Είναι ο κόσμος ο μέγας της μορφολογίας της γης, ονειρικός...
Της Λήδας Καζαντζάκη Ασυνόδευτα τ' αποκαλούν. Τα παιδάκια που πέφτουν άθελά τους στη δίνη ενός επεκτατικού πολέμου ή μιας εμφύλιας σύρραξης. Τα παιδάκια που χάνουν ξαφνικά το όποιο στήριγμα -μάνα και...
Της Λήδας Καζαντζάκη Η πόλη αγωνίζεται. Να ξαναβρεί την ισορροπία της οικείας θερινής ραστώνης του Αυγούστου. Μέσα στις στάχτες που άφησε το ανοίκειο του προμελετημένου επί δεκαετίες ολόκληρες...
Της Λήδας Καζαντζάκη «Το πυρ χρησμοσύνη και κόρος», δήλωνε ο προσωκρατικός μελετητής της φύσης Ηράκλειτος για τη φωτιά. Που τη θεωρούσε πηγή ενός κόσμου συγκροτούμενου από στοιχεία αντιθετικά. Όπως...
Της Λήδας Καζαντζάκη Κάθε τόπος έχει την εικόνα του, την οποία πλάθουμε στο φαντασιακό μας μέσα από την πραγματική και κυρίως την πλασματική Ιστορία του. Η Μύκονος αποτελεί το κατ' εξοχήν παράδειγμα....
Η μνήμη της πόλης σβήνεται. Σταδιακά και αποφασιστικά η Αθήνα μετατρέπεται από το τέλος του εμφυλίου σε μια πόλη χωρίς παρελθόν. Με την κατεδάφιση, την ανάπλαση ή την αλλαγή...
Ζούμε ανάμεσα στη βαρύτητα και την ελαφρότητα. Πορευόμαστε μέσα στην αμφισημία της εξάρτησής μας από την ύλη και το πραγματικό και της συνεχούς προσπάθειάς μας να απελευθερωθούμε από αυτή, να...
Η αγωνία μας καθορίζει. Ως όντα που κατέχονται σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους από τον φόβο της ματαίωσής τους από τον Άλλο, τον πιο δυνατό ή πλέον όμορφο, κι από εκείνον τον βαθύ φόβο της...
Το τρένο είναι ένα όχημα διαχρονικό, που μας επιτρέπει να συνδέουμε τις εικόνες που αντικρίζουμε στο παρόν με τις εικόνες της μνήμης που ανακαλούνται μέσα από τις αδιόρατες και απρόβλεπτες...
«Η Ιστορία είναι η δασκάλα της ζωής» γράφει το 56 π.Χ. στο έργο του «Περί ρήτορος» ο Ρωμαίος Κικέρωνας θέλοντας να τονίσει τη σημασία της συλλογικής μνήμης. Στο νεοελληνικό, μετεμφυλιακό κράτος...
«Τα ίχνη είναι η αλήθεια» γράφει ο Γκιγιόμ Απολινέρ στη συλλογή δοκιμίων του "Κυβιστές ζωγράφοι". Διευκρινίζοντας ότι «πρώτα απ' όλα οι καλλιτέχνες είναι άνθρωποι που θέλουν να γίνουν...
«Η αξία των έργων τέχνης επιβεβαιώνεται από τον χρόνο», γράφει ο Μαρκ Σαγκάλ, ερμηνεύοντας έτσι το ανεξήγητο σε πολλούς γεγονός ότι έργα πραγματικά σημαίνοντα ανακαλύπτονται και θαυμάζονται μετά...
«Το προσωπικό είναι πολιτικό.» Ήταν ένα από τα κυρίαρχα συνθήματα του Μάη του '68 και του δεύτερου φεμινιστικού κινήματος που γεννήθηκε στο πλαίσιό του. Είχε ως στόχο την αποκάλυψη «των σχέσεων...
Ο εικαστικός είναι η ύλη του. Αυτή χειρίζεται και πραγματεύεται, μέσα από αυτή κοινωνεί. Ιδιαίτερα από τα τέλη του 19 ου αιώνα και ένθεν, όταν προσπάθησε να απεμπλακεί από τους πολιτικούς και...
